Właśnie tak jest z wydarzeniami przygotowywanymi przez prof. Michała Bristigera. Z koncertami, które nie są zwyczajne - nie tylko dlatego, że dzieją się raz w roku. Wyjątkowy jest ich układ, myśl, dramaturgia, głębia. Podczas ubiegłorocznego spotkania w maju istotne było zderzenie dawnego (barok!) z późniejszym, zwłaszcza XX-wiecznym; głównym tematem była miłość w jej niemożliwym, tragicznym odcieniu. Zabrzmiały m.in. sonaty Domenico Scarlattiego, aria Penelopy z “Powrotu Ulissesa" Claudia Monteverdiego i inne kobiece lamenty - Kalipso (z opery “Ulisse" Dallapiccoli) oraz Dydony (Sigismondo D’India)...

W koncercie wrześniowym podstawą była także antyczna (grecka) mitologia. Oto Arkadia Henry Purcella, wypełniona muzyką i miłością (“Fairest Island", “If music be the food of love", “Music for a while"); Akteon podglądający boską Dianę, Ifigenia błagająca...