Vladimira Ashkenazy’ego przedstawiać nie trzeba. Znam jego dwa nagrania koncertów Rachmaninowa: z André Previnem oraz z Bernardem Haitinkiem. Tym razem jest sam na sam z fortepianem i partyturami rosyjskiego kompozytora i wirtuoza. To płyta niezwykła, zagrana bez popisu. Brzmi, jakby była nie tyle tęsknotą, ile pożegnaniem przepełnionym melancholią (zwłaszcza ostatnia “Vocalise" op. 34 nr 14), a nawet goryczą...

Na pierwszym miejscu znalazły się “Moment musicaux" op. 16, przy których Ashskenazy odkrywa cały świat doznań - cieniuje dynamikę, bawi się kolorem, kształtem i rytmem, podkreśla nastrój. Dalej “Morceaux de fantasie" op. 3. Piękna “Elegia es-moll" brzmi dostojnie, choć bez przesady, melancholijnie, ale bez rozpaczy. Drugą część cyklu, a zarazem jedną z najczęściej wykonywanych miniatur kompozytora - “Preludium cis-moll" - Ashkenazy gra z...