Czym zmierzyć rangę książek dla dzieci? Kubełkiem? Naparstkiem?... Jakakolwiek byłaby miara - ranga ta niepokojąco zmalała w ostatniej dekadzie. Skurczyły się nakłady jednostkowe książek dziecięcych, znikły debiuty, a ilustratorzy - po przegranej potyczce ze szmirą postdisneyowską - bezpowrotnie porzucają fach. 

W księgarniach kicz, na palcach jednej ręki można policzyć polskie książki dla dzieci, które aspirują do miana artystycznych czy bodaj profesjonalnych pod względem oferowanej estetyki. Przeważają spolszczenia wydawnictw obcojęzycznych. Rodzimi edytorzy boją się ponosić finansowe ryzyko związane z ambitną książką dla najmłodszych, która stała się kłopotliwym i trudno zbywalnym towarem. Znana niegdyś na świecie Polska Szkoła Ilustracji nie ma spadkobierców. Równocześnie wielka obfitość pstrokatej produkcji "książkopodobnej" łudzi i stwarza wrażenie, że wszystko gra. Otóż...