Filozofię traktował Rorty jako instytucję umożliwiającą nieskrępowany dialog, w którym żaden uczestnik nie ma ostatniego słowa. Filozof, który zabierał głos nie tylko w kluczowych sprawach społecznych, ale również politycznych, musiał irytować, zaburzał bowiem spetryfikowany podział na lewicę i prawicę. I choć poglądy Rorty'ego lokowały się po stronie umiarkowanej lewicy liberalnej, jego krytykowanie stało się w pewnym momencie jednym z głównych zajęć zachodnich intelektualistów bez względu na przekonania.

Narażał się wszystkim, od feministek po radykalną prawicę, ale była to konsekwencja jego strategii. Dobrze ją obrazują już same tytuły dwóch dzieł Rorty'ego: "Przygodność, ironia, solidarność" oraz "Obiektywność, relatywizm i prawda". Z jednej strony chciał obudzić myśl zachodnią z "dogmatycznej drzemki". Z drugiej - starał się skrupulatnie przemyśleć...