Ruchy polityczne rzadko przyznają się do populizmu. W Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX w. powstała wprawdzie Partia Populistyczna, grupującą podupadających farmerów, krytycznych wobec establishmentu, a zwłaszcza instytucji finansowych (banków). Kandydat populistów zdobył w wyborach prezydenckich 1892 r. ponad milion głosów i mogło się wydawać, że partia stanie się trzecią siłą na tamtejszej scenie politycznej. Po kilku latach jednak zanikła. Ale zbliżał się wiek XX: stulecie ruchów masowych, kiedy to populistami okazali się bolszewicy, naziści, włoscy faszyści, dyktatorzy południowoamerykańscy, brytyjscy działacze związkowi. Lecz samo słowo zaczęło robić karierę dopiero w ostatnich 20 latach, wraz z upadkiem wielkich ideologii.

Wszyscy populiści mieli taki sam stosunek do pieniądza: jeśli nawet nie chcieli wprowadzić kontroli państwa nad gospodarką, to...