Był czas, gdy do pracowni Francesca Barbieriego (nazywanego „Zezowatym”, czyli Guercino) w maleńkim Cento, miasteczku niedaleko Ferrary, pozostającej w XVII w. pod wpływem państwa kościelnego, słali zaproszenia na swe dwory władcy tak możni jak angielski Karol I (od którego tytuł szlachecki otrzymał Anton van Dyck) czy francuska Maria Medycejska (dla której Peter Paul Rubens namalował 21 wielkoformatowych obrazów stanowiących apoteozę władczyni, co było rekordem nie tylko ilościowym).

GENIALNY OŚMIOLATEK

Guercino (1591–1666) nie marzył jednak o karierze dworaka. Nie czuł także potrzeby podróżowania w poszukiwaniu inspiracji. Był pewien, że ten, kto zechce zamówić u niego obraz, nadłoży trzydzieści kilka kilometrów (taki dystans dzieli Cento od Ferrary, Bolonii oraz Modeny) – a czas pokazał, że miał rację. Rzemieślniczo-rolniczy świat tuż za oknem...