Halina Poświatowska (1935-1967) zadebiutowała jako poetka w 1957 roku w "Kierunkach". Ze względu na datę rozpoczęcia kariery literackiej zaklasyfikowano ją do Pokolenia "Współczesności", jednak do końca życia nie identyfikowała się z żadnymi grupami literackimi, samodzielnie wypracowując swój styl. Jej twórczość - stale przetwarzająca wątki autobiograficzne, zdominowana przez tematykę miłosną - została przez Stanisława Grochowiaka określona jako "fenomen autentycznego erotyzmu", niespotykany wcześniej w polskiej poezji kobiecej. Za życia Poświatowska opublikowała trzy tomy poetyckie ("Hymn bałwochwalczy" 1958, "dzień dzisiejszy" 1963, "Oda do rąk" 1966), a także jeden reportaż ("Notatnik amerykański" 1961), jedno opowiadanie ("Niebieski ptak" 1966) i powieść autobiograficzną ("Opowieść dla przyjaciela" 1967). Inne utwory - nowela "Znajomy z Kotoru" i zbiór poezji "jeszcze...