W czasie procesu Kurii krakowskiej w 1953 r. byłem rektorem Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach. Po odebraniu praw państwowych gimnazjum katolickiemu, ks. bp Stanisław Adamski nie zlikwidował szkoły, tylko przekształcił ją w niższe seminarium duchowne. Gdy pytałem go, czego oczekuje od tego zakładu, powiedział: „Jeżeli 10 proc. chłopców przyjętych do pierwszej klasy (wtedy: ósmej), po wewnętrznej maturze zdecyduje się pójść do wyższego seminarium, by studiować teologię, będę zupełnie zadowolony, boć reszta będzie miała katolickie wychowanie i odegra swoistą rolę w życiu jako katolicy świeccy”. To mnie, jako odpowiedzialnemu za kierunek wychowania, wystarczyło.

Byłem młodym jeszcze księdzem, ale z dużym doświadczeniem: poza pięcioma latami pracy duszpasterskiej w parafii NMP w Wielkich Hajdukach (dzisiaj Chorzów Batory) pod Katowicami (w tym dwa lata przed wojną,...