Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Pytanie o powody narodzin i śmierci Mistrza z Nazaretu jest motywem przewodnim narracji o Zmartwychwstaniu. Szczególnie widać to w Ewangelii według św. Łukasza. Stając między uczniami, Jezus jawi się jako wydarzenie, którego znaczenie sami muszą rozszyfrować. Muszą znaleźć klucz do zrozumienia nie tylko tej nowej sytuacji, jaką jest spotkanie ze Zmartwychwstałym, ale także całego Jego życia.
Pierwszą reakcją na spotkanie ze Zmartwychwstałym są zmieszanie i wątpliwości. Powracają wspomnienia. Wspomnienia o Kimś, kto rozumiał potrzebę ludzkiego szczęścia i z radością podarował wino na ślub ubogich przyjaciół. Kto rozumiał ludzki ból i potrafił płakać przy grobie przyjaciela. Kto przygarniał dzieci. Wspomnienie o Kimś, kto wielokrotnie brał udział w połowie ryb, sam ich nie łowiąc. Kto stanął w obronie grzesznej kobiety, gdy inni chcieli ją ukamienować. Kto wykonał pracę niewolnika i umył ich nogi w czasie uczty. Wspomnienie o Kimś, kto tak bardzo chciał być ich Przyjacielem, że w czasie tej samej uczty podał im Chleb, wypowiadając przy tym słowa, których znaczenia też nie rozumieli. Siłą rzeczy wszystkie te wspomnienia skierowane były ku śmierci.
Dlatego Zmartwychwstały zjawił się pomiędzy uczniami, by dać im inne wspomnienia. Wspomnienia z drogi do Emaus, gdzie szedł z nimi wśród świeżo skoszonych pól i wyjaśniał im Pisma. Wspomnienia ze spotkania w Wieczerniku, gdzie zjawił się mimo zamkniętych drzwi. Wspomnienia ze śniadania zjedzonego rankiem nad Jeziorem Galilejskim. I wspomnienie o pytaniu o miłość, uzmysławiającym, że to ona jest najważniejsza. Dopiero te drugie wspomnienia rzuciły światło na tamte pierwsze. Bez wspomnień o spotkaniach Zmartwychwstałego wspomnienie o Jego życiu jest nieważne. Dopiero Zmartwychwstały pozwala nam zrozumieć, że w Jezusie z Nazaretu chodził pomiędzy ludźmi sam Bóg.
My, ludzie Zachodu, w centrum naszej duchowości umiejscawiamy Krzyż. Owszem, mówimy o Zmartwychwstaniu, ale w naszym nauczaniu, w świątyniach, w sposobie modlitwy koncentrujemy się głównie na nauczaniu i zbawczej śmierci Jezusa. Po okresie Wielkanocy usuwamy z kościołów wszelkie symbole zmartwychwstania: paschał, figurę Zmartwychwstałego, czerwoną stułę z krzyża. Zupełnie jakbyśmy wstydzili się prawdy wiary o Zmartwychwstaniu.
Tymczasem uczniom Jezusa przydarzyło się coś, co odmieniło ich wspomnienie o Jezusie oraz - co najważniejsze - ich postrzeganie samych siebie. I to był skutek Zmartwychwstania. Każdy sam musi sobie odpowiedzieć, czy ten skutek jest odczuwalny także przez nas.
