Kończąc w synagogach szabatowe ­modły za Polskę i za Izrael, społeczność żydowska – z nadzieją na rychłe ziszczenie się tego proroctwa – wypowiada słowa Izajasza: „I przekują miecze swoje na pługi, a włócznie swoje na sierpy. Nie podniesie naród przeciw narodowi oręża, i nie będą ćwiczyć się nadal do boju” (Iz 2, 4; Cylkow). Od ponad dwustu dni słowa te rezonują w szczególny sposób. Niektóre wspólnoty postanowiły dać temu wyraz, dodając do tej części nabożeństwa modlitwę za Ukrainę.

Nawet jeśli ktoś ze społeczności uważa, że Azerbejdżan ostrzeliwuje Armenię „daleko od nas”, a walki toczące się za naszą wschodnią granicą już mu spowszedniały, odczytywany publicznie Pięcioksiąg Mojżesza nie pozwoli mu o konfliktach zbrojnych zapomnieć. Nie tylko poprzez przypominanie o stoczonych przez Izraelitów bitwach bądź mówienie o nieuchronności podjęcia działań militarnych po wejściu do...