Niedługo po 10 lutego 1976 r., kiedy Stanisław Stomma, jako jedyny z obecnych na sali sejmowej posłów nie poparł zmian w Konstytucji PRL, przeciwstawiając się w ten sposób „ukonstytucyjnieniu” sojuszu Polski ze Związkiem Radzieckim i wiodącej roli, czytaj hegemonii PZPR, do drzwi mieszkania Elwiry i Stanisława Stommów zadzwonił dzwonek. Otworzył gospodarz i zaskoczony ujrzał dwie wytworne, nieznajome panie ze wspaniałym bukietem. Na zaproszenie gospodarza, by zechciały wejść do środka, odpowiedziały: „Nie, nie, my nie wejdziemy, bo my to Polska tchórzliwa. Właśnie Polska tchórzliwa chce uczcić odwagę polityczną”. Wspominając to wydarzenie, Stanisław Stomma zanotował: „Byłem wzruszony, chociaż narzucała mi się refleksja, że dziewiętnaście lat wytężonej pracy dla poszerzenia swobód nie było dostrzegane lub było źle oceniane, a jeden gest protestu pasował mnie na bohatera”.

Dziś...