KRONIKA

W wielu punktach swojej działalności abp Józef Życiński wyprzedzał swoje czasy. Może dlatego jego życie było takie trudne. Wielu ludzi dostawało zadyszki, gdy chcieli za nim nadążyć (ks. prof. Michał Heller przed pierwszą rocznicą śmierci arcybiskupa, która przypada 10 lutego)

Lefebryści odrzucili formę ugody zaproponowaną przez Watykan. Bp Bernard Fellay, przełożony Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X, powiedział, że odpowiada negatywnie na propozycje pojednania zawarte w tzw. preambule doktrynalnej przedstawionej przez Papieską Komisję Ecclesia Dei. Swoje stanowisko zawarł w wygłoszonej 2 lutego homilii w lefebrystycznym seminarium w Winona w stanie Minnesota w USA. Bp Fellay wyjaśnił, że Stolica Apostolska „zaakceptowała wszystkie nasze postulaty organizacyjne”, udoskonalając propozycję przedstawioną 14 września ub.r., pozostaje natomiast „głęboka różnica doktrynalna”. Dotyczy ona „odczytania zgodnie z odwieczną nauką Kościoła (...) punktów kontrowersyjnych II Soboru Watykańskiego, takich jak ekumenizm i wolność religijna”. Bp Fellay dodał, że „oni [Watykan] co innego pojmują jako »tradycję« i pewnie także »spójność«. Dlatego właśnie musimy powiedzieć »nie«”. Stolica Apostolska do czasu zamknięcia tego numeru „TP” nie skomentowała jego wystąpienia.

Zamachowcy na kościół w Bagdadzie z 2010 r. zostali skazani na śmierć. Iracki Sąd Odwoławczy potwierdził tę karę wobec trzech spośród ok. 15 terrorystów odpowiedzialnych za atak na kościół syryjsko-katolicki w Bagdadzie z 31 października 2010. Zginęło wtedy 57 osób, a ponad 70 zostało rannych. Wyrok w pierwszej instancji zapadł 2 sierpnia ub.r. Zamach zaplanowały dwie grupy młodych terrorystów związane z Al-Kaidą. Usiłowali zabić jak najwięcej osób, a niektórzy przed wysadzeniem materiałów wybuchowych strzelali nawet do dzieci i niemowląt. Przed rozpoczęciem wojny w Iraku w marcu 2003 r. mieszkało tam ok. 1,5 mln chrześcijan, dziś ich liczba, ze względu na masowe ucieczki, nie przekracza 500 tys.

IX Zjazd Gnieźnieński odbędzie się w dniach od 16 do 18 marca pod hasłem „Europa obywatelska. Rola i miejsce chrześcijan”. Swój udział potwierdzili m.in.: kard. Stanisław Ryłko, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich, ks. Tomáš Halik, prezydent Czeskiej Akademii Chrześcijańskiej, Janina Ochojska, prezes Polskiej Akcji Humanitarnej, Stefan Vesper, sekretarz generalny niemieckiego ZdK, Anna Dymna, prezes Fundacji „Mimo Wszystko”, i dr Ján Čarnogurský, były premier Słowacji, przewodniczący Kuratorium Europejskiej Sieci „Pamięć i Solidarność”. Zjazd Gnieźnieński będzie angażował swoich uczestników zarówno w wymiarze duchowym poprzez ekumeniczne modlitwy, jak i intelektualnym poprzez wykłady i debaty. Dzięki specjalnym warsztatom obywatelskim Zjazd ma być także praktyczną lekcją, jak realizować powołanie chrześcijańskie w społeczeństwie obywatelskim. Szczegółowe informacje zob. na stronie www.zjazd.eu.

Architektura sakralna sprzeniewierzyła się nie tylko tradycji Kościoła, ale również samemu Vaticanum II – powiedział w rozmowie z czasopismem „30Giorni” Paolo Portoghesi, nestor włoskiej architektury i główny przedstawiciel postmodernizmu w tej dziedzinie sztuki. Przypomniał, że soborowa konstytucja „Sacrosanctum Concilium” nakazuje, by nowe formy organicznie wyrastały z dotychczasowych. Podkreślił, że od starożytności kościoły miały dwa stałe elementy: „głębię, uświadamiającą bycie w drodze, oraz wyraźny wymiar wertykalny, odnoszący nas do Boga. Kościół to budynek paradoksalny, swój fundament ma w górze, a nie pod sobą. Jest bowiem domem Boga”. Ale od lat 60. XX w. „przeciwstawiono Kościół duchowy kościołowi z kamienia, wbrew temu, że w całej tradycji chrześcijaństwa były to pojęcia komplementarne. Zakwestionowano nawet sakralność samego kościoła, postulowano chrześcijaństwo bez świątyni”. Architekt wskazuje, że np. w Niemczech w architekturze sakralnej dominuje model communio, a zatem styl kościoła, w którym ludzie siedzą naprzeciwko siebie, a „jedność przestrzeni liturgicznej została rozbita na różne bieguny i zagubiono kosmiczny wymiar liturgii”. Według niego nastąpiła klerykalizacja liturgii: „w nowej orientacji to kapłan staje się centralnym punktem i głównym bohaterem. Potem chciano to zrównoważyć przez tzw. czynny udział i kreatywność zespołu przygotowującego liturgię. W ten sposób jednak Bóg zszedł na drugi plan, a cała uwaga została skupiona na ludziach, którzy coś w liturgii robią. W ślad za tym idzie architektura nowych kościołów”.

NA PODST. KAI, INNYCH AGENCJI I MEDIÓW, INFORMACJI WŁASNYCH