Ów banalny finał zakończył całkiem niebanalny okres bezmyślnego niszczenia autorytetu i degeneracji podstaw funkcjonowania prokuratury. Na niespotykaną dotąd skalę została ona wykorzystana przez rządzącą partię dla celów propagandowych, z reguły sprowadzających się do poprawiania sondażowego wizerunku. Słynne konferencje prasowe, podczas których poważni prokuratorzy odgrywali role potakującej scenografii dla politycznych akcji ministra, budziły zażenowanie, ale też uderzały w powagę reprezentowanej przez nich instytucji. Jak to możliwe, że prawnicy z wieloletnim stażem, zaprawieni w kontaktach z groźnymi bandytami, dali sobie narzucić operetkowe role, wiedząc przecież, że prędzej czy później ta infantylna zabawa w rządzenie wymiarem sprawiedliwości się skończy?

Bilans zamknięcia jest smutny. Prokuratura Krajowa, rozdęta do granic możliwości (pracuje w niej...