Nie odczuwam wielkiego pragnienia wypowiadania się na temat stanu wiary czy Kościoła. Zostałem jednak "wywołany do tablicy", aby zabrać głos w dyskusji zainicjowanej artykułem Łukasza Musiała, w której wypowiadali się także Tomasz Węcławski i Beata Pokorska. Wraz z wymienionymi mam przyjemność współtworzyć Zespół Pracowni Pytań Granicznych UAM, przywoływany przez polemistów we wspomnianej dyskusji - szczególnie zaś przez ks. Andrzeja Dragułę, pytającego: "nie widać go (Kościoła żywego) z perspektywy Pracowni Pytań Granicznych?". Ponieważ z mojej perspektywy Kościół żywy widzę, to mogę, a może powinienem o nim napisać. Od razu jednak zastrzegam, że moje refleksje będą subiektywne, ponieważ uważam się za cząstkę Kościoła, która zasadnie może wypowiadać się o jego stanie tylko w odniesieniu do własnego życia.

Trzydzieści schodów

...