Sobota 7 Lipca 1973
Jedni mówili o Taizé z zachwytem („to jedyne miejsce we Francji, do którego powinno się pielgrzymować”), inni sceptycznie („Taizé? Wielka mistyfikacja...”), jakiś chłopak, Belg, że to dobry sposób spędzania wakacji, bo tanio. Wszyscy potwierdzali to, o czym wiedziałem zresztą sam, że trzeba tam być.

Więc jestem. Namiot rozbiłem na najdalszym campingu nazywanym od przydrożnego krzyża stojącego na skraju pola namiotowego „Camping de la Croix”. (Pod krzyżem ustawia się worki igelitowe ze śmieciami i stąd zabiera je wielki samochód tutejszego POM-u) Siedzę, czy raczej leżę w namiocie i przyświecając sobie latarką robię te notatki. Chyba raczej dla siebie niż dla „Tygodnika” Ile już o Taizé było na naszych łamach?...

Pierwsze wrażenie: jest tu pięknie. Cicha wioska na zboczu kotliny, kamienne, rude zabudowania, stroma droga między...