Deszcz, po którym przychodzi mróz, oznacza murowane kłopoty, pokrywając kawał kraju trudną do odkucia glazurą. Kolejarze nie są oczywiście wobec niej bezradni – specjalne (i drogie) urządzenia mogą zwiększyć napięcie w trakcji, albo kruszyć lód mechanicznie. 138 spóźnionych pociągów na 4 tysiące to nie jest katastrofa. Choć napomnienia pani premier, która nie może zrozumieć, dlaczego zmarzniętych ludzi w pociągach nie częstuje się ciepłymi napojami, pokazują, że powinna ruszyć w gospodarską podróż po kraju, pociągami Inter Regio na przykład.
W ukraińskich czy rosyjskich pociągach dalekobieżnych w każdym wagonie można poratować się wrzątkiem z samowara. U nas kolejarze wiedzą, że ryzyko awarii zimowej jest poważne, ale nie bardzo kwapią się, by znaleźć choćby minimalne środki zaradcze.
Katastrofa rozgrywa się gdzie indziej. Dobitnie ujawnił ją grudniowy raport Najwyższej...