Ale książka ta w bardzo przewrotny (a może tylko utajony?) sposób odzwierciedla swój tytuł: dzieje Żydów gdańskich, odczytywane ze skrawków dokumentów albo z wędrówek pisarza - wraz z towarzyszącym mu czytelnikiem - po opuszczonych przez dawnych mieszkańców ulicach, dopiero po wielu chwilach spędzonych nad kartami książki odsłaniają owo "najcenniejsze": ludzki los, każdy inny, od dziecinnych zaciekawień światem, przez wszystko dobro, na które może zdobyć się człowiek, aż po jego najtrudniejszą do wyobrażenia tragedię, zawsze niepowtarzalną, osobną, niemożliwą do odsunięcia w niepamięć - bo zgoda na niepamięć byłaby zgodą na przekreślenie tej najwyższej wartości, jaką jest człowiek mający swoje imię, twarz i czas. Teraz zaś pożyczam sobie ten tytuł (czy to może cytat, którego nie znam?) z intencją w zupełnie prościutki sposób "konstruktywną": wyobrażam sobie mianowicie, że...