Praojciec Jakub, ucieleśnienie żydowskiej tułaczki, po dwudziestu latach spędzonych w niegościnnym domu wuja wraca do domu swego ojca. Po drodze rozbija namioty w Machanaim, co po hebrajsku oznacza „dwa obozy”: drugi należy do zastępu aniołów, który wita powracającego nad brzegiem rzeki Jabok. Sama nazwa dopływu Jordanu (jeawek znaczy „będzie się zmagał”) sugeruje, że stanie się on miejscem niezwykłych wydarzeń.

Dotychczas Jakub w pełni panuje nad sytuacją – stoi zawsze z tyłu, przygotowany na wszelką ewentualność i zza sceny pociąga za sznurki. Teraz, podobnie, wysyłając swoich ludzi do Ezawa, skrupulatnie reżyseruje przyszłą wymianę zdań. Czy zdoła przejść przez życie unikając konfrontacji? Jeśli naprawdę ma wrócić do domu swego ojca, musi nauczyć się działać spontanicznie, pod wpływem chwili, nie zasłaniać się zawsze tarczą własnego intelektu.

Jakub...