Rana Shubair była zła na męża, że w wigilię nowego roku nie chciał się cieszyć. Rzuciła mu nawet cierpkie uwagi. Ale potem zrobiło się jej głupio. Z czego właściwie się cieszyć? Że ledwo przeżyliśmy kolejny rok? Że następny będzie taki sam - w oblężonym mieście, bez pracy, bez perspektyw, bez sensu?

Nowy rok w Gazie to raczej okazja do wspominania zabitych w inwazji trzy lata temu. Runęło wtedy niebo, nie było gdzie się skryć ani dokąd uciekać. Piekło.

Teraz Rana jasno dostrzega, że ludzie wytworzyli lokalny kalendarz: - Pamiętasz, to było tydzień przed wojną... Zdałam tamten egzamin cztery miesiące po wojnie... Ten budynek, który wzniesiono na miejscu zburzonego w czasie wojny...

Gaza przed i po. Życie przed i po.

Rana ma 35 lat i trójkę dzieci, które ganiają się wokoło i co chwilę wpadają na mamę, czyniąc...