Doprawdy wszystko już było i nie, nie mam na myśli faktu, że jeszcze trzynaście miesięcy temu trenerem reprezentacji Polski był Portugalczyk. Mam na myśli frazę Marka Bieńczyka: „Po klęsce na mistrzostwach świata, Polacy otrzymali nie tylko nowego trenera, otrzymali także Twarz”. Zaiste: trudno oderwać wzrok od pooranego zmarszczkami oblicza przybysza z drugiego krańca kontynentu. Choć w opublikowanym przed laty na łamach „TP” wiekopomnym tekście „Twarz Beenhakkera” Bieńczyk napisał jeszcze jedno zdanie, przy którym warto się zatrzymać. „Wybór był słuszny merytorycznie, lecz trafny przede wszystkim ze względu na różnicę. Różnicy polski futbol potrzebował najbardziej”.

Warto się dziś zastanowić nad istotą tej różnicy. Podobnie jak nad narzucającymi się jednak tu i ówdzie podobieństwami.

Trener na miarę...