Nazwisko autora nic mu nie mówi. „Jeszcze poprzedniego dnia nic o nim nie słyszałem. Następnego dnia całkowicie mną zawładnął”.

Nieznanym autorem był Józef Czapski, książeczka to zapis odczytów, jakie Czapski prowadził (po francusku) dla współwięźniów-oficerów w sowieckim obozie w Griazowcu. Dzielił się zachwytem uruchamiając własną pamięć, bo przecież w obozie nie było egzemplarza „W poszukiwaniu straconego czasu”. Dla Erica Karpelesa, urodzonego w Nowym Jorku osiem lat po zakończeniu II wojny, ten zachwyt tak mocno współbrzmiał z jego odczuciami, że wprowadził jego własne życie na nieplanowaną wcześniej ścieżkę. Odkrycie malarstwa Czapskiego – pierwszym obrazem, który Karpeles zobaczył na żywo, był „Chłopiec przed de Staëlem”, późne (z 1981 r.) płótno wiszące na ścianie paryskiego mieszkania Wojciecha Karpińskiego – tylko wzmocniło nieoczekiwaną fascynację. Zaczęła się praca...