Wszyscy synoptycy opisują uzdrowienie trędowatego przez Jezusa (Mk 1, 40-45; Mt 8, 2-4; Łk 5, 12-15). Wersja Markowa – której niedawno słuchaliśmy – jest najdłuższa i najbardziej „detaliczna”. Marek starannie dobiera słowa, których nie odnajdujemy w pozostałych redakcjach.

„Przyszedł do Jezusa trędowaty i (...) prosił Go: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”. „Prosił” – Marek używa tutaj słowa: ­parakaléo, to znaczy „przywoływał”. „Przyszedł”, ale nie odważył się podejść „blisko”. Wie, że mu nie wolno. Jako trędowaty ma obowiązek zachować odległość bezpieczną dla swojego Rozmówcy. Nie ma w nim żadnej zuchwałości ani natarczywości; jest pokorny i całkowicie otwarty na wolę Pana. To piękne i rzadkie. Również w naszych postawach.

Słowo drugie: „Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go”. „Zdjęty litością” – splagchnizomai – św. Hieronim tłumaczył...