Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Ksiądz prof. Jan Kracik w tekście o kanonizowanym niedawno biskupie Józefie S. Pelczarze („TP” nr 20/2003) napisał: „W 1899 r. ks. Pelczar został mianowany biskupem su-fraganem w Przemyślu, a rok później ordynariuszem w tejże diecezji (...) dla opieki nad nasilającą się sezonową emigracją ustanowił Bractwo NMP Królowej Polski”. W autobiografii bpa Pelczara czytamy: „W marcu odbyło się zebranie konserwatystów krakowskich, jak obchodzić setną rocznicę ogłoszenia Konstytucji 3 Maja. Wtenczas poruszyłem tę myśl, by za przykładem Lwowa założyć Bractwo NP Maryi Królowej Polski, które by przyczyniało się do ziszczenia ślubów Jana Kazimierza i pracowało na polu społecznym. Myśl tę, przyjętą życzliwie przez dobrych katolików, rozwinąłem w kazaniu na nabożeństwie odprawianym 3 maja 1891 r. w kościele św. Anny i wy-łuszczyłem bliżej zadania Bractwa, które też po ogłoszeniu mojej odezwy »Słowo do wszystkich^ zawiązane zostało przy kościele św. Anny, następnie przy kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej Kościoła Mariackiego. (...) Krom tego, co rok wychodził »Posłaniec Bractwa NP Maryi Królowej Korony Polskiej«, do którego wstępny artykuł (...) i sprawozdania roczne ja sam pisałem. Na polu społecznym zwróciło Bractwo swą pracę na poprawę klasy terminatorów i służących”. (cyt za: C. Niezgoda „Kult Maryi Królowej Polski w życiu i działalności biskupa Józefa Sebastiana Pelczara”, „Studia Claromontana” 4/1983). Na okładce każdego numeru „Posłańca” widniał wizerunek MB Częstochowskiej. Od 1894 r. część zadań Bractwa podjęło zgromadzenie sióstr sercanek.
Jako ordynariusz przemyski w pierwszym liście pasterskim bp Pelczar oddał diecezję przemyską w opiekę Maryi Królowej. Na synodzie w 1902 r. polecił zaprowadzenie we wszystkich kościołach sodalicji mariańskich i bractw różańca świętego. W 1910 r., w związku z koronacją cudownego obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej diademami św. papieża Piusa X, przypominał o aktualności Bractwa Królowej Korony Polskiej nawołując do współpracy ze Związkiem Katolicko-Społecznym. Członkowie tych stowarzyszeń mieli angażować się w odnowę życia religijno-społecznego w duchu realizacji ślubów króla Jana Kazimierza. Ten problem stanowił przedmiot obrad II kongresu mariańskiego i zarazem wiecu katolickich stowarzyszeń polskich w Przemyślu w sierpniu 1911 r., zwołanego przez bpa Pelczara.
Na wniosek bpa Pelczara, w 1920 r. Episkopat Polski zlecił Sekretariatowi Katolickiemu w Warszawie zorganizowanie Bractwa MB Częstochowskiej Królowej Polski w celu obrony wiary i polskiej narodowości oraz propagowania wartościowych czasopism i książek. Bp Augustyn Łosiński z Kielc miał opracować instrukcję dla szkolenia odpowiednich propagatorów, których Sekretariat mógłby wysyłać na zebrania i wiece celem przeciwstawiania się propagandzie i działalności antykościelnej. Jednak w skali ogólnopolskiej inicjatywa powołania bractwa nie doczekała się pełnej realizacji (Z. S. Jabłoński „Jasna Góra w odradzającej się Polsce 1918-21”, Częstochowa 1998).
ZACHARIASZ S. JABŁOŃSKI OSPPE kierownik katedry mariologii
Wydziału Teologicznego UKSW w Radomiu
