Metafora o serbskim JFK zrobiła tak błyskawiczną karierę, że podczas pogrzebu na belgradzkim cmentarzu kamerzyści tratowali okoliczne groby, by podejrzeć, czy syn Zorana, Luka, wzorem małego Johna w Arlington odda wojskowe honory trumnie ze zwłokami ojca.

Pomnik trwalszy od spiżu?

Ta stylizacja nie skończyła się wraz z pogrzebem. Rady miejskie zdążyły już nadać imię Zorana Djindjicia ulicom w Kragujevcu i w Niszu, stołecznemu lotnisku i dwóm placom; zbiórka środków na pomniki i popiersia trwa w najlepsze w Wojwodinie i w Belgradzie. W relacjach z pogrzebu, który odbył się 15 marca, co i raz pojawiała się fraza „największy serbski pogrzeb od dwudziestu lat”. W tle pobrzmiewała nostalgia za „tamtą uroczystością” - złożeniem do grobu Marszałka Tito w roku 1980.

W serbskiej tradycji politycznej mieści się zarówno słabość do królobójstwa (w ciągu...