Piekło Conrada” należy do najlepszych tekstów o dziele Conrada i dramacie jego myśli. Dramacie – bo autor „Lorda Jima” nie jest tutaj, jak chciał Gombrowicz, „posągiem człowieka na posągu świata”, ale pisarzem rozumiejącym tragizm ludzkiego losu, którego istotą jest nieusuwalny konflikt wartości i niebezpieczeństwo nihilizmu. Książka Komara ukazała się w 1978 r., dekadę później wydano ją powtórnie i odtąd nie była wznawiana – znów jednak czyta się ją jako rzecz żywą i aktualną, a pasja, z jaką była pisana, udziela się i nam. Łączy w sobie rzetelność i klarowność wywodu oraz konsekwencję w kwestionowaniu każdej założonej z góry tezy z tonem mocno osobistym – to praca o Conradzie (przyjęta zresztą jako dysertacja doktorska), a zarazem analiza meandrów myśli europejskiej od czasów oświecenia i źródeł kryzysu wartości, wręcz rozprawa ze współczesnym światem. „Piekło...” nie ma zakroju...