Pani O. nastawała, by w trakcie lektury „Lorda Jima” zwrócić nade wszystko uwagę na piękno uczucia łączącego Jima z kobietą imieniem Klejnot. Pani O. była nauczycielką języka polskiego w prestiżowym liceum warszawskim, osobą skłonną do sentymentalnych uniesień.

Opanowanie zasad planowania, statystyki i rachunkowości wymaga odwagi, samozaparcia i niedającej się zachwiać – wbrew światu – nadziei, że na koniec „credit” będzie równe „debetowi”. Przedzierałem się przez kolący gąszcz kont i subkont, wciąż czując sympatię do doktora Petera Blooda i konsula Firmina, jednocześnie zaś popadając w coraz głębszą niechęć do Josepha Conrada. Tak, niesprawiedliwie, wiem, powinno paść na panią O. z prestiżowego liceum (którego absolwentem, jak się dowiedziałem po latach, jest Zdzisław Najder), ale to byłoby za mało ambitne, cięższą podajcie mi zbroję!

Wiosną...