Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Festiwalowa sobota rozpoczęła się lekko i pogodnie serią spotkań dla najmłodszych czytelników, między innymi rozmową z z Benjaminem Chaudem i Ramoną Bădescu, twórcami niezwykle popularnej serii książek o przygodach słonia Pomelo. Jedna z redaktorek działu dziecięcego w dużym wydawnictwie, zapytana o to, czym różni się literatura dla dzieci od tej dla dorosłych, odpowiedziała, że w zasadzie jest taka sama, tyle że lepsza, bo dzieci są bezwzględnymi krytykami. Świetnie, że Festiwal Conrada od lat wspiera tę niezwykle ważną gałąź literatury.
Popołudniowe spotkania obracały się wokół kilku ważnych problemów. Pierwszym z nich było współczesne dramatopisarstwo. Justyna Nowica w rozmowie z Jolantą Janiczak, Weroniką Murek i Sebastianem Majewskim podniosła problem tekstów pisanych dla teatru. Czemu tak rzadko są one autonomiczne? Dlaczego współczesny dramat jest tak bardzo marginalizowany? I co należałby zrobić, aby to zmienić?
CZYTAJ TAKŻE:
Z kolei miłośnicy aforystyki Stanisława Jerzego Leca, czyli Lidia Kośka, Michał Paweł Markowski i Leonard Neuger, rozmawiali o palącej potrzebie powrotu do czytania jego wybitnej prozy. Polska aforystyka, choć ma tak wspaniałe tradycje, jest być może najbardziej zaniedbaną dziedziną kultury z ogromną stratą dla wszystkich.
O wielkich powrotach było także chwilę później, a okazji dostarczyła Anna Wasilewska i jej nowy przekład „Rękopisu znalezionego w Saragossie” Jana Potockiego. W rozmowie z François Rosset i Tomaszem Swobodą tłumacze opowiadali o skomplikowanych losach tego arcydzieła światowej literatury.
Bardzo oryginalne i trudne do opowiedzenia okazało się spotkanie poświęcone codzienności. Zofia Król, Michał Olszewski i Piotr Siemion próbowali na nowo zdefiniować tę, wydawałoby się, oczywistą kategorię, jednak do końca pozostała ona nieuchwytna. Jedno jest pewne – literatura codzienność (a także refleksja nad nią) może dostarczyć niesamowitych przeżyć.
Jak co roku gościem festiwalu był zwycięzca polskiej edycji Nagrody Goncourtów – w tej edycji tytuł ten przypadł Davidowi Foenkinosowi, autorowi bestsellerowej powieści „Charlotte”.
Wieczór to dwa, niezwykłe nazwiska światowej prozy – Gonçalo M. Tavares i Jonathan Franzen. Portugalczyk, choć jeszcze nie ma pozycji i rozpoznawalności porównywalnej do to autora Korekt, już teraz prezentuje poziom z najwyższej europejskiej ligi. Z kolei Franzen nie zawiódł – spotkanie z nim było nie tyle dowodem na jego wybitność (choć oczywiście też), ale przede wszystkim wielkim pokazem wiary w możliwości literatury.
