Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Po sześciu dniach Festiwalu można pokusić się o pewne podsumowaniu. Bez wątpienia przez dziesiątki dotychczasowych spotkań przewinęło się mnóstwo wybitnych autorów – wielu z nich doskonale znanych, bo od lat funkcjonujących w świecie literatury. Dlatego też nie było zaskoczenia, że reprezentują taki a nie inny poziom. Jednak Gonçalo M. Tavares to zdecydowanie postać tajemnicza. Choć kilka jego książek zostało już przetłumaczone na polski, pozostawał jednak w cieniu takich nazwisk jak Franzen czy Aleksijewicz. Spotkanie poprowadzone przez Martę Eloy Cichocką pokazało, że był to duży błąd. Tavares okazał się być może najciekawszym gościem Festiwalu. Przede wszystkim ze względu na swoją niezwykłą charyzmę i erudycję, ale także umiejętność opowiadania o literaturze.
CZYTAJ TAKŻE:
- Tekst Marty Eloy Cichockiej: Tavares pisze w sposób instynktowny, pozwalając, by postacie i wydarzenia same pojawiały się pod jego palcami. Potem wykreśla to, z czego nie jest zadowolony.
- Teksty z festiwalowych dodatków i relacje z wydarzeń Conrad Festival.
Spotkanie podzielone było na dwie części – wykład autora i rozmowę. Autor opowiedział o tym, czym jest pisanie: jego zdaniem to przede wszystkim bardzo ciężka praca, wymagająca ciągłego wysiłku, cierpliwości i pokory. I przede wszystkim lektury – nie da się tworzyć dobrej literatury, jeśli nie ma się odpowiedniego przygotowania erudycyjnego. Co ciekawe – kluczowy okazuje się tu podział na pisanie i publikowanie. Obie te czynności tylko pozornie są ze sobą połączone – aby tworzyć literaturę trzeba nie tylko dobrze pisać, ale trzeba też wiedzieć jak i kiedy publikować.
Pisarz, którego porównuje się, i jest w tym tylko odrobina przesady, do Franza Kafki, podkreślił, że pisanie, to czynność przede wszystkim fizyczna. Nie można się zmusić do pisania – literatura musi być naturalną konsekwencją życia.
