Zaczyna się miło i wdzięcznie, ale już pierwsze solo skrzypiec pokazuje pazurki. Jest jak brzytwa, ale nie robi nacięć, choć pozostawia ślad - jakby smugę prowadzącą dalej. “Andante" (chaconna) zachwyca leniwą słodyczą, ciszą gorącego popołudnia, kiedy nic się nie chce tylko odpoczywać, snuć się i jeść owoce. Końcowe “Allegro" przywraca do pionu: Carmignola przypomina, że z Rudym Księciem ma specjalnie układy. Jakby był jego przybranym synem albo... Przecina powietrze jasnym, czystym dźwiękiem, nie zatrzymuje się specjalnie przed żadną nutą, a jednocześnie pozwala każdej zaistnieć, zaiskrzyć.

Pierwsze dźwięki drugiego z koncertów sugerują, że mamy do czynienia z opowiadaniem niezwykłej historii. Dość tragicznej. Orkiestra buduje klimat, wytycza obszar. Wtargnięcie solisty podpowiada stan zdesperowania, wzburzenia, jakby był to śpiew o nieszczęśliwej miłości....