Choć Leigh od pewnego czasu nieco przytępił ostrze publicystyczne swoich filmów, wciąż penetruje środowisko brytyjskiej biedoty, a w najlepszym razie dolnych rejonów klasy średniej. Jego bohaterowie nigdy nie płyną głównym nurtem systemu promującego geszefciarskie zacięcie jako najbardziej pożądaną cechę człowieczą. Elity geszefciarstwa izolują się na naszych oczach w nowobogackich kondominiach, których mury rosną wprost proporcjonalnie do różnic majątkowych. Stając przed furtą jednej z takich enklaw dobrobytu, pod wrogim spojrzeniem opłacanego ochroniarza, trudno doprawdy orzec, po której stronie tej bariery znajduje się prawdziwe getto - czy aby świat pretendujący do „średniej krajowej”, do czułej opieki św. Spokoju, nie jest właśnie gettem globalnym?

Życie na blokowisku
Mike Leigh tak nam właśnie pokazuje pospolite brytyjskie blokowisko, w pełni...