Mówiono im, że jadą do obozów pracy na Ukrainie. Pozwalano zabrać niewielki bagaż. W bydlęcych wagonach jechali kilka, czasem kilkanaście godzin. Zdarzało się, że ktoś odrywał deskę i wyskakiwał z pociągu. Zwykle ginął od kul niemieckich strażników. Wzdłuż torów leżały ciała zabitych. Przeważnie nagie, odarte z ubrań.

Na niewielkiej stacji Bełżec, na linii Lublin - Tomaszów Lubelski, pociąg kierowano na boczny tor. Zatrzymywał się za drewnianą bramą przy rampie. Esesmani otwierali wagony. Wysiadających popędzano biciem i krzykiem. SS-Scharführer Fritz Jerman mówił im, że pójdą do łaźni, a po kąpieli dostaną przydział pracy. Z nową nadzieją szli tam, gdzie im kazano. Kobiety i dzieci do jednego z baraków, mężczyźni do budynku z napisem “Bade und Inhalationsräume".

Tu mężczyźni musieli się rozebrać i oddać bagaż. Nagich kierowano do pozbawionych...