Niełatwo też unieść taki głos, zwłaszcza gdy jest się postawnym dżentelmenem z bródką, odzianym w elegancki tweed. Co nie znaczy, że pięćdziesiąt lat temu było łatwiej. Ale i tak mogło być gorzej. Jeszcze z pół wieku wcześniej - jak zauważył krytyk André Tubeuf - za takie śpiewanie można było wylądować za kratkami więzienia w Reading, jak niejaki Oscar Wilde. W połowie minionego stulecia to już nie groziło, ale i tak można było liczyć na deszcz sarkazmów. Wiadomo: kastrat, impotent, a jeszcze pewno zboczeniec... Akurat kulą w płot: jeśli kogoś kastrowano, to nie w Anglii Churchilla, lecz we Włoszech parę wieków wcześniej, by dostarczyć operze Farinellich lub zasilić anielskie chóry Watykanu.

Przed szyderstwami i zabobonami młody Alfred Deller chronił się w samotności i poezji: “O Solitude, my sweetest choice" Purcella stało się dlań emblematycznym dziełem,...