Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Metafora okna najlepiej zdaje się opowiadać o Jego fotografii i sposobie pracy. Metafora, która wskazuje na subiektywność widzenia, aktywną obserwację i ciągłą zmianę rzeczywistości widzianej. Fotografia Hermanowicza to proces obserwacji świata z wewnętrznego okna osobistych doświadczeń i "realnego" okna fotografii. Tytuł pierwszej serii to "Widok z mojego okna. Kronika lat 1968-1979". 40 zdjęć wykonanych w ciągu 13 lat z okna rodzinnego mieszkania: subiektywny opis "własnego podwórka", ale też zapis czasu minionego. Zapis historii osobistej i wspólnej. Praca seriami pozwalała mu rozwijać linearny ciąg narracyjny. Jego projekty fotograficzne stawały się niemalże książkami, w których słowo i obraz wzajemnie się dopełniały. W kolejnych seriach dodatkowo pojawił się typowy dla niego odręcznie naniesiony komentarz. Osobiste spojrzenie, osobisty komentarz, osobista historia.
Urodził się w Olsztynie, 58 lat temu. W 1974 r. ukończył wydział operatorski na PWSFTviT w Łodzi. Od 1982 r. mieszkał koło Orleanu, pracował jako fotograf we francuskim Ministerstwie Kultury i Sztuki. Jest autorem ponad 60 cykli fotograficznych, obok "Widoku z mojego okna" - m.in. "Ktoś, kogo nie znam", "Nie mieszka pod podanym adresem", "Wilno, a jednak". Miał ponad 40 wystaw indywidualnych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi i we Wrocławiu, w Centre Pompidou i Fonds Régional d’Art Contemporain - Poitou-Charentes we Francji. Zmarł 3 października 2008 r.