Co to w ogóle jest Zawiercie?” – usłyszałam przypadkiem w pociągu dalekobieżnym z Katowic, jadącym – jak wiele innych – przez tę stację. Podobną anegdotą dzieli się ze mną zagłębianka Anna Cieplak, która na wysokości stacji Będzin Miasto podsłuchała komentarz pasażera: „Będzin? A to w ogóle jest miasto?”. Gdy chce się zirytować czeladzianina, należy mu powiedzieć: „Spotkajmy się na dworcu” (Czeladź ominęła kolej pasażerska). Sosnowiec przynajmniej ma to, co Anglosasi nazywają self-deprecating ­humour, rodzaj śmiechu przez łzy: sprzedaje hanysom, czyli Ślązakom (z którymi mieszkańców Zagłębia dzielą legendarne animozje) popularny gadżet, „majtki z Sosnowca”. Gdy w Pałacu Schöna zorganizowano wystawę malarstwa o tytule zaczerpniętym z wiersza Marcina Barana, „Kobieta jest jak Sosnowiec”, ktoś dopisał na reklamującym wydarzenie banerze: „chyba twoja”.

Jak żyje się w regionie,...