Choć od zakończenia jego ostatniej kadencji rektorskiej minęło 15 lat, jego obecność w życiu Uniwersytetu Jagiellońskiego i Krakowa nie osłabła. Można powiedzieć, że ostatnia dekada potwierdziła, iż należał do grona najlepiej rozpoznawalnych twarzy zarówno Uczelni, jak i miasta, którego rozwój i świetność leżały mu na sercu. W ostatnich latach swoim związkom z tymi miejscami dał wyraz nie tylko jako niestrudzony przewodniczący Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa – wielokrotnie też mówił i pisał o nich wprost.

W arkuszu notatek do wystąpień rektorskich z 2004 r. znalazły się dwa maszynopisy tekstów, które prof. Ziejka pieczołowicie przygotowywał. Pierwszy, przeznaczony do książki „Wielokulturowość, tożsamość narodowa, mniejszości na Węgrzech i w Polsce: język, literatura, kultura”, poświęcił europejskiemu obliczu młodopolskiego Krakowa. Pisał, że siła i atrakcyjność...