Jego odejście to strata, której jeszcze nie rozumiemy; poszukujemy formuł, które mogłyby go opisać. Niewiarygodna pracowitość i wielka życzliwość: te dwa rysy jego osobowości powtarzają się chyba najczęściej, co nie wynika z trudności w znalezieniu oryginalnych określeń, ale z jedności i konsekwencji budowanego przez lata wizerunku.

Jako uczony Franciszek Ziejka badał dzieła i zjawiska literackie, a równocześnie ukazywał to, co najistotniejsze dla naszej świadomości zbiorowej i tożsamości, akcentując ścisłe związki literatury polskiej z europejską. Połączenie dbałości o szczegół z umiejętnością uogólnienia stanowi wielką wartość jego prac, wśród których znajdują się monografie, jak choćby odkrywcza interpretacja „Wesela”, zatytułowana „W kręgu mitów polskich” (1977 i 1997), monumentalna „Złota legenda chłopów polskich” (1984) czy tak wybitne dzieła jak „Paryż młodopolski” (...