Zapach żółtawej wanny, w której kąpała się Ola, niegdysiejsze mydliny, mętna woda, nawet kłęby pary - wszystko trwało niczym mroźna skała. W ciemnej sieni rysowały się sylwetki Messerschmidtki i pani Pastorowej, coś do siebie szeptały, chichotały, najwyraźniej całą sytuacją niezbyt były przejęte, na nasz widok usiłowały spoważnieć, nie bardzo im wyszło, ledwo na schody wstąpiliśmy, zdwojone śmiechy się rozległy - w sumie nie dziwota: co poza śmiechem zostało?

- Panowie drodzy, co poza śmiechem zostało? - pastor Mrak ze śmiertelnie poważną miną stał oparty o olbrzymi piec w swoim gabinecie. - Co jeszcze gorszego może mi się zdarzyć?

- Księże Pastorze, oby nigdy nic złego się nie stało, ale gorszych rzeczy jest bez liku - pan Naczelnik zbliżył się i z najgłębszą serdecznością uścisnął upaprane sadzą i popiołem dłonie księdza. - Nie jestem od tego, aby księdzu pastorowi...