Jak rozumieć potrzebę muzycznego kontemplowania chwili (w pieśni do słów “Im Herbst" Trakla) przez kompozytora, który deklarował dotąd zainteresowanie żonglerką muzycznymi strukturami? Jak w wyobraźni twórcy opowiadającego się za dźwiękową “surkonwencjonalną" łamigłówką mógł w ogóle powstać pomysł sięgnięcia po wiersze austriackiego poety, który na początku minionego stulecia tak mocno odczuwał melancholię istnienia, że postanowił zgasić trawiący go płomień (Trakl zmarł śmiercią samobójczą w wieku ledwie 27 lat, w szpitalu wojskowym w Krakowie)? Duch tchnie, kędy chce - to jedyna odpowiedź.

***

Kulminacją recitalu był najbardziej wysublimowany muzyczny ekspresjonizm, jaki można sobie wyobrazić: “Der Abschied" Gustawa Mahlera (z cyklu “Das Lied von der Erde"), które w aurze napiętego skupienia w warszawskiej Filharmonii...