Dla oponentów przytoczona w wywiadzie możliwość, że ktoś nie otrzyma pracy, o którą się stara, była krzyczącym łamaniem zasady równości. Nikt nie miał ochoty zauważyć, że żaden pracodawca nie jest stawiany przed przymusem zatrudnienia (zupełnie czym innym jest kwestia zwalniania z pracy), bo zawsze ma prawo wybierać najlepszego. A wybieranie nauczyciela, a więc wychowawcy, człowieka wpajającego dzieciom nie tylko wiedzę, lecz także - na wiele sposobów - postawy życiowe, w oczywisty sposób zakłada zespół wymagań. Mało tego: indagujący panią minister operował przykładem "zdeklarowanej lesbijki". Zdeklarowanej, to znaczy tak czy inaczej demonstrującej otoczeniu swoją preferencję, która przecież powinna pozostawać jej sprawą prywatną. Skąd takie zdziwienie i protest przeciwko oczywistej logice, że szkoła zakładająca zespół zasad wychowania nie będzie chciała decydować się na...