Wtedy i dziś Zachód musiał coś zdecydować, wobec dylematu polityczno-etycznego, gdzie także zaniechanie działania okazywało się działaniem, przynoszącym konkretne skutki. Długo Zachód wahał się, czy dostarczać broń Chorwatom i Bośniakom, walczącym 20 lat temu o niepodległość i granice z przewagą armii jugosłowiańskiej (wspieranej po cichu przez Rosję). Dwa lata temu wahano się, czy dostarczać broń libijskim powstańcom – co trąciło niekonsekwencją, bo zachodnie samoloty atakowały wojska Kaddafiego. Formalnie jednak obowiązywało embargo na dostawy broni dla wszystkich stron konfliktu w Libii (i wcześniej na Bałkanach). Embargo dające komfort spokojnego sumienia tym, którzy je uchwalili, ale nie przybliżające pokoju. Koniec końców w Libii i na Bałkanach embarga (i ich skutki) przestały mieć znaczenie, bo doszło tam do zachodniej interwencji.
W przypadku Syrii interwencji...