Odkąd wynaleziono fotografię, rysunki przestały być gazetom potrzebne. Stały się czymś więcej: rozpustą, kaprysem i dziwactwem.

Jasne, czytelnicy chętnie zobaczą szkic z amerykańskiego sądu (Bernie - ależ on schudł! - chowa twarz w dłoniach, słuchając wyroku). Niektórzy lubią komiksy lub sążniste dowcipasy z podpisami w dymku. Ale po co ilustrować poważne artykuły? Nie lepiej dać zdjęcie?

Odpowiedzi można szukać w pasjonującej książce wydanej przez Columbia University Press. Na 250 stronach Jerelle Kraus opowiada, jak opiniowe strony "New York Timesa" stworzyły współczesny kanon gazetowej ilustracji. Pomimo że unikały rysunków sądowych, komiksów i żartów z dymkami.

Przy okazji, jakby mimochodem, Kraus przedstawia trzy dekady amerykańskiego dziennikarstwa i sztuki. Wie, o czym mówi. Sama przez lata była jednym z dyrektorów artystycznych "Timesa".

...