Jako wypowiedź Symeona podczas ofiarowania w świątyni św. Łukasz umieścił w swej Ewangelii cały kantyk. Z wypowiedzi prorokini Anny nie ocalało ani jedno słowo; wiadomo tylko, że wyrażając swą wielką radość, "sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim". Tymczasem w atmosferze gwaru przy świątyni owi "wszyscy" stanowili wspólnotę, która żyła własnymi problemami, oczekując "wyzwolenia Jeruzalem". Tęsknotę za Mesjaszem niosącym wyzwolenie dla Jerozolimy wyrażali przede wszystkim ci, którzy z Jego misją łączyli oczekiwania polityczne. Triumfalny Mesjasz, objawiający w ich wyobraźni potęgę i wspaniałość, był tak bardzo różny od Niemowlęcia wnoszonego w progi świątyni przez ubogich rodziców z prowincji.

Trwająca na modlitwie Anna nie zwraca uwagi na polityczne utopie bliskiego otoczenia. Swym głębokim spojrzeniem potrafi odkrywać niewidzialny świat łaski, której znakiem...