Jesienią 1971 r. przybyłem do Berkeley, aby objąć asystenturę na wydziale historii University of California. Kampusem wciąż wstrząsały protesty studenckie, których celem było zakończenie wojny w Wietnamie, poprawa sytuacji mniejszości etnicznych i podważenie tradycyjnych metod nauczania akademickiego. Pracownikom uniwersytetu nie było łatwo patrzeć na to przychylnym okiem, ponieważ w skład tego zróżnicowanego ruchu wchodzili też ludzie gotowi realizować swoje idealistyczne cele "wszelkimi niezbędnymi środkami", by posłużyć się groźnym językiem tamtych czasów. Na szczęście z upływem lat najbardziej nieprzejednani i destrukcyjni przywódcy ruchu utracili wpływy, którymi cieszyli się w gorączkowej atmosferze przełomu lat 60. i 70. Przez ten czas zdążyli jednak wyrządzić wiele szkód.

Zbędna biała wiedza

Ich działania doprowadziły m...