Do gabinetu doktor Irmgardy Maiworm w Kolonii, pełniącej ostry dyżur w sobotę 15 grudnia, zgłosiła się 25-letnia dziewczyna. A właściwie: wpadła zupełnie roztrzęsiona. W zabrudzonym, postrzępionym ubraniu, z rozmierzwionymi włosami i cieknącymi po policzkach łzami. Usiadła w fotelu i łkając, zaczęła opowiadać. Poprzedni wieczór spędziła z przyjaciółmi, bawili się w knajpie. Przed północą wszyscy się rozeszli. Do domu, jak zwykle, wracała metrem. Kiedy przyszła na stację, elektroniczna tablica pokazywała 10 minut do odjazdu pociągu. To ostatni obraz, jaki zapamiętała z piątkowego wieczoru. Co stało się później, nie pamięta.
Kiedy się obudziła, leżała na ławce w parku, w innej dzielnicy Kolonii. Dochodziło sobotnie przedpołudnie. Z pobliskiego kiosku zatelefonowała do mamy. Ta natychmiast zabrała ją do lekarza. Tak 25-latka trafiła w ręce doktor Maiworm. Tam skorzystała z toalety...