Nareszcie „Kultura Liberalna” uruchomiła kącik satyryczny. Periodyk ten, dotąd aż nazbyt poważny, udzielił głosu doradczyni Narodowego Banku Polskiego, doktorce ekonomii, która twierdzi, że prekariat to pozór, konstrukt, nienaukowy humbug. „Jeśli czynnikiem, który łączy prekariuszy, ma być niepewność – pracy i dochodu z pracy – to prawnik i lekarz znajdują się w tym samym położeniu, co kelnerka zatrudniona na umowę – zlecenie. Oni także nie wiedzą, czy i kiedy przyjdzie do nich klient”.

Oj, wcale nie jest lekko być iluzją, bytem równie niewidzialnym, co przelew za chałturę, czekający już drugi miesiąc w księgowości. Resztkę godności i poczucie istnienia przywrócić może tylko solidny posiłek podlany jak należy winem. Tanim, ale uczciwym, to nie jest wewnętrznie sprzeczne. W każdej zurbanizowanej okolicy znajdzie się Biedronka, a w niej niezawodne w swojej normalności Pe Tinto....