Na ulicach Radomia pojawiła się przed kilku dniami pierwsza taksówka. Jest to piękny w linii, nowoczesny wóz koloru seledynowego ze srebrem. (...) Taksówka ma ogromne powodzenie i nie można jej nigdy dopaść na żadnym postoju, ciągle bowiem jest w ruchu” – zachwycało się „Życie Radomskie” w 1947 r. Z biegiem lat taksówek przybywało, ale zawsze było ich za mało. W świecie na opak, jakim był PRL, postoje taxi stały się de facto postojami pasażerów wyczekujących, aż zjawi się jakaś zbłąkana taksówka. Do taksówkarza zwanego taksiarzem lub taryfiarzem szybko przylgnęło też określenie „złotówa”. Na długo przed „Zmiennikami” pojawią się w tym środowisku absurdy „jak z Barei”, toteż chętnie będzie ono portretowane w kinematografii.

„Zaraz po pierwszym trudniej w Warszawie o taksówkę niż o dziewczynę” – żali się nowo poznanej dziewczynie pan Wołodyjowski w „Niewinnych...