Jeśli czytając ten akapit, ktoś się zaśmiał, to dobrze. Zbliża się niedziela Gaudete - Radujcie się, a uśmiech na twarzy chrześcijanina jest znakiem, że z naszą wiarą w Boga i człowieka nie jest aż tak źle, jak chcieliby tego prorocy pesymizmu. Ale ta przypowieść ma przede wszystkim sens teologiczno-egzystencjalny.

Nie żyjemy na pustyni. Poruszamy się w przestrzeni głosów walczących, by zaistnieć w naszej świadomości. Słowa, słówka, głosy i głosiki docierają do nas zewsząd, mniej lub bardziej nachalnie przekonując do określonej wizji rzeczywistości. W tym chórze łatwo wyróżnić głosy sukcesu, entuzjazmu, radości, zadowolenia z siebie i własnych dokonań. Są też głosy rozgoryczenia, cynicznego makiawelizmu, populizmu, wyrachowania i oskarżania. W wypadku tych ostatnich nie ma największego znaczenia, czy są one prawdziwe lub fałszywe. Ich autorom zdaje się...