Ziemska misja Jezusa zaczynała się wśród stepów Betlejem; kończy się na drodze prowadzącej ku Betanii. Betania pojawia się dyskretnie, jako wprowadzony subtelnie element odległego tła. Wiele osób nawet nie zauważa jej obecności w scenie rozstania Jezusa z uczniami. Być może obecność ta nie jest przypadkowa, lecz przypomina o chrześcijańskiej odpowiedzialności za piękno świata, którego świadomość trzeba nosić w sercu, mimo rozłąki, przemijania i tęsknoty. Jej wspomnienie przywołuje pamięć tego, co okazało się najpiękniejsze w atmosferze przyjaźni i modlitwy, w domu Marii, Łazarza i Marty. Przez osobę Łazarza przywołuje ona także śmierć tych, których kochamy; śmierć prawie tak mocną jak miłość, ostatecznie jednak słabszą od miłości.