Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Z jednej strony mamy ogrom cierpienia, którego symbolem jest krzyż-szubienica, z drugiej – symbole wiosny, kwietniowe kwiaty i bazie. W jaki sposób połączyć te symbole, z których jedne są z piekła rodem, a drugie z nieba? Taka przedziwna synteza jest możliwa. Każdego roku dowiadujemy się o tym późnym wieczorem lub głęboką nocą, podczas liturgii Wigilii Paschalnej: „O, jak przedziwna łaskawość Twej dobroci dla nas! O, jak niepojęta jest Twoja miłość: aby wykupić niewolnika, wydałeś swego Syna.
O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!”. Na zdradę, na zbrodnię sądową, opuszczenie przez najbliższych, dotknięty tym wszystkim Jezus nie odpłaca swoim winowajcom tym samym, złem za zło, przeciwnie, reaguje po Bożemu.
Owszem, Bóg przez proroka Ezechiela zarzuca ludowi Izaaka, że gdy „mieszkał w swojej ziemi, splamił ją swoim postępowaniem i swoimi czynami”. Dlatego mówi Bóg: „Wylałem więc na nich moje oburzenie za krew, którą przelali w tej ziemi, i za ich bożki, którymi ją splamili. Rozproszyłem ich między narodami i rozrzuciłem po krajach”. Ale na niewiele to się zdało. Mechanizm wina-kara zawiódł, gdyż to upokorzenie Izraelitów jego wrogowie odczytali jako przejaw słabości Boga. No bo co to za Bóg, który nie potrafi sobie skutecznie poradzić ze swoimi niewiernymi wyznawcami. Odstępuje więc Bóg od dalszego wymierzania kary i postanawia oddziaływać na swój naród inaczej: „Dam wam nowe serce i nowego ducha ześlę do waszego wnętrza. Wyjmę z waszej piersi serce kamienne, a dam wam serce z ciała”. To przemiana duchowa, przemiana mentalności przyniesie Izraelowi wolność. Nie dokonanie zemsty i pohańbienie wrogów zagwarantuje im godne życie, ale podjęcie odpowiedzialności za własną słabość i grzeszność oraz, co wiemy od Jezusa, miłość nieprzyjaciół.
Scenariusz niewierności Bogu nie wyczerpał się jednak w historii Izraela, ale dalej jest realizowany w Kościele, w chrześcijanach. Po ogłoszeniu zamiaru dodania krzyża do korony na głowie orła w naszym godle narodowym dało się słyszeć takie oto, wcale nie pojedyncze, wypowiedzi: „Lewicowi radykałowie będą wyć ze wściekłości, widząc nienawistny im znak”, gdyż „tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem, Polska jest Polską, a Polak – Polakiem”. A przecież krzyż ma wywoływać w ludziach zupełnie inne uczucia, skoro jest znakiem miłości. A jeśli takim znakiem nie jest, to niekoniecznie z przyczyny „wyjących”, ale również tych, którzy stoją „pod krzyżem”, gdzie bezpieczniej jest być po stronie łotrów, poganina, prostytutki, przegranych, a nawet ucznia zdrajcy niźli tych, którzy krzyczą: „Zbluźnił!” i „Ukrzyżuj!”, i wreszcie „Zejdź z krzyża!”. ©
