W 1918 r. w szopie na drewno w pobliżu Soboru Zaśnięcia Bogurodzicy na Gorodku w Zwienigorodzie odnaleziono pozostałości trzech ikon. Znaleziska zadatowano na początki XV w. To wizerunki archanioła Michała, świętego Pawła i – najbardziej zniszczone – przedstawienie Chrystusa. Specyficzna sztywność kanonu sztuki prawosławnej pozwala nam jednak z dużym prawdopodobieństwem domyślić się, jak wyglądała całościowo ta ikona z Chrystusem oraz co przedstawione było na pozostałych, do dziś niezachowanych ikonach z tego cyklu. Wszystko bowiem wskazuje na to, że mamy do czynienia z pozostałościami po tzw. Wielkiej Deesis.

DEESIS TO PO GRECKU MODLITWA, ORĘDOWNICTWO LUB UWIELBIENIE. Koncepcja wstawiennictwa Matki Bożej i świętych zakorzeniona była w liturgii, w tradycjach koptyjskich i syryjskich, plastyczna realizacja tego tematu mogła zaś być powiązana ze zwyczajami...